This text is part of:
Search the Perseus Catalog for:
Table of Contents:
Click on a word to bring up parses, dictionary entries, and frequency statistics
93. sed quoniam omnis hic sermo noster non
solum enumerationem oratorum1 verum etiam praecepta
quaedam desiderat, quid tamquam notandum et animadvertendum sit in Hortensio breviter licet dicere.
[320]
nam is
post consulatum—credo quod videret2 ex consularibus neminem esse secum comparandum, neglegeret autem eos qui
consules non fuissent—summum illud suum studium remisit quo a puero fuerat incensus, atque in omnium rerum
abundantia voluit beatius, ut ipse putabat, remissius certe
vivere. Primus et secundus annus et tertius tantum quasi
de picturae veteris colore detraxerat, quantum non quivis
unus ex populo, sed existimator3 doctus et intellegens posset
cognoscere4. Longius autem procedens ut in ceteris eloquentiae partibus, turn maxime in celeritate et continuatione verborum adhaerescens, sui dissimilior videbatur fieri
cottidie.
[321]
nos autem non desistebamus cum omni genere
exercitationis tum maxime stilo nostrum illud quod erat
[p. 1098]
augere, quantumcunque erat. Atque ut multa omittam
in hoc spatio et in his5 post aedilitatem annis6, et
praetor primus et incredibili populari7 voluntate consul8
sum factus. Nam cum propter adsiduitatem in causis
et industriam tum propter exquisitius et minime vulgare
orationis genus animos hominum ad me dicendi novitate converteram.
[322]
nihil de me dicam: dicam de ceteris,
quorum nemo erat qui videretur exquisitius quam vulgus
hominum studuisse litteris, quibus fons perfectae elo—
quentiae continetur, nemo qui philosophiam complexus
esset matrem omnium bene factorum beneque dictorum, nemo qui ius civile didicisset rem ad privatas
causas et ad oratoris prudentiam maxime necessariam,
nemo qui memoriam rerum Romanarum teneret, ex qua,
si quando opus esset, ab inferis locupletissimos testis
excitaret, nemo qui breviter arguteque inluso9 adversario
laxaret iudicum animos atque a severitate paulisper ad
hilaritatem risumque traduceret, nemo qui dilatare posset
atque a propria ac definita disputatione hominis ac temporis ad communem10 quaestionem universi generis orationem
traducere, nemo qui delectandi gratia digredi parumper a
causa, nemo qui ad iracundiam magno opere iudicem, nemo
qui ad fletum posset adducere, nemo qui animum eius, quod
unum est oratoris maxime proprium, quocumque res postularet, impellere11.
1 oratorum Lambinus: oratoriam L
2 videret G2: viderit L
3 existimator codd. det.: aestumator F1B2M2G: exstumator C
4 cognoscere F3: agnoscere Orelli: vix agnoscere Martha: magnum scelus L: ut M: cum Lambinus
5 his codd. deft.: iis L
6 et ... annis seel. Ellendt
7 populari L: populi Lambinus: populi R. Orelli
8 consul add. Friedrich
9 illuso Schütz: incluso L: eluso Baehrens
10 ad com. G2: ad om. L
11 traducere ... impellere vulg.: traduceret... impelleret L
M. Tullius Cicero. M. Tulli Ciceronis Rhetorica, Tomus II. A. S. Wilkins. Oxonii. e Typographeo Clarendoniano. 1911. Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis.
The Mellon Foundation provided support for entering this text.
This work is licensed under a
Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 United States License.
An XML version of this text is available for download, with the additional restriction that you offer Perseus any modifications you make. Perseus provides credit for all accepted changes, storing new additions in a versioning system.