[44]
de iudicio
animi mei, ut volet quisque, sentiat; ego enim hanc in
tantis opibus, tanta fortuna liberalitatem in suos, memoriam
amicitiae reliquis virtutibus omnibus antepono. quam
quidem vos, iudices, eius in novo genere bonitatem,
inusitatam claris ac praepotentibus viris, non modo non
aspernari ac refutare sed complecti etiam et augere debetis,
et eo magis quod videtis hos quidem sumptos dies ad labefactandam
illius dignitatem. ex qua illi nihil detrahi potest
quod non aut fortiter ferat aut facile restituat; amicissimum
hominem si honestate spoliatum audierit, nec sine magno
dolore feret et id amiserit quod posse non speret recuperari.
This text is part of:
Search the Perseus Catalog for:
Click on a word to bring up parses, dictionary entries, and frequency statistics
This work is licensed under a
Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 United States License.
An XML version of this text is available for download, with the additional restriction that you offer Perseus any modifications you make. Perseus provides credit for all accepted changes, storing new additions in a versioning system.