Philostratus the Athenian, Vita Apollonii
Carl Ludwig Kayser, Ed.

---

ἐγένετο καὶ ἕτερα ἐν τῷ δεσμωτηρίῳ τούτῳ ἐπεισόδια, τὰ μὲν ἐπιβεβουλευμένα, τὰ δέ, ὡς ξυνέπεσεν, οὔπω μεγάλα, οὐδ᾽ ἄξια ἐμοὶ σπουδάσαι, Δάμις δέ, οἶμαι, ὑπὲρ τοῦ μὴ παραλελοιπέναι τι αὐτῶν ἐπεμνήσθη, τὰ δὲ λόγου ἐχόμενα: ἑσπέρα μὲν ἦν, καθεῖρκτο δὲ ἡμέραν ἤδη πέμπτην, παρελθὼν δέ τις ἐς τὸ δεσμωτήριον Ἑλληνικὸς τὴν φωνὴν ‘ποῦ’ ἔφη ‘ὁ Τυανεύς;’ καὶ ἀπολαβὼν αὐτὸν ‘αὔριον’ ἔφη ‘διαλέξεταί σοι ὁ βασιλεύς: Αἰλιανοῦ δὲ ταῦτα ἀκηκοέναι δόκει.’ ‘ξυνίημι’ ἦ δ᾽ ὃς ‘τοῦ ἀπορρήτου, μόνου γὰρ δὴ ἐκείνου εἰδέναι αὐτό.’ ‘καὶ μὴν καὶ τῷ ἐπὶ τοῦ δεσμωτηρίου προείρηται’ ἔφη ‘πᾶν, εἴ τι βούλοιο, ἐπιτηδείῳ σοι εἶναι.’ ‘καλῶς μὲν ποιοῦντες ὑμεῖς,’ εἶπεν ‘ἐγὼ δὲ καὶ τὸν ἐνταῦθα βίον καὶ τὸν ἔξω ταυτὸν πράττω, διαλέγομαι μὲν γὰρ ὑπὲρ τῶν παραπιπτόντων, δέομαι δ᾽ [p. 283] οὐδενός.’ ‘οὐδὲ τοῦ ξυμβουλεύσοντος,’ ἔφη ‘Ἀπολλώνιε, ὡς διαλέξῃ τῷ βασιλεῖ;’ ‘νὴ Δί᾽’ εἶπεν ‘εἰ μὴ κολακεύειν πείθοι.’ ‘τί δ᾽, εἰ μὴ ὑπερορᾶν,’ ἔφη, ‘μηδ᾽ ὑπερφρονεῖν αὐτοῦ;’ ‘ἄριστα’ εἶπε ‘ξυμβουλεύσει καὶ ὡς ἐμαυτὸν πέπεικα.’ ‘ὑπὲρ τούτων μὲν ἥκω’ ἔφη ‘καὶ χαίρω παρεσκευασμένον σε ὁρῶν ξυμμέτρως, δεῖ δὲ καὶ πρὸς τὸ φθέγμα τοῦ βασιλέως παρεσκευάσθαι σε καὶ πρὸς τὸ δύστροπον τοῦ προσώπου, φθέγγεται μὲν γὰρ βαρύ, κἂν πρᾴως διαλέγηται, ἡ δ᾽ ὀφρὺς ἐπίκειται τῷ τοῦ ὀφθαλμοῦ ἤθει, μεστὴ δ᾽ ἡ παρειὰ χολῆς, τουτὶ γὰρ μάλιστα ἐπιφαίνει. ταῦτα, ὦ Τυανεῦ, μὴ ἐκπληττώμεθα, ἔστι γὰρ φύσεως μᾶλλον καὶ ἀεὶ ὅμοια.’ καὶ ὁ Ἀπολλώνιος ‘Ὀδυσσεὺς μέντοι’ ἔφη ‘παριὼν ἐς τὸ τοῦ Πολυφήμου ἄντρον καὶ μήτε ὁπόσος ἐστί, προακηκοὼς πρότερον, μηδ᾽ οἷα σιτεῖται, μηδ᾽ ὡς βροντᾷ ἡ φωνή, ἐθάρρησέ τε αὐτὸν καίτοι ἐν ἀρχῇ δείσας καὶ ἀπῆλθε τοῦ ἄντρου ἀνὴρ δόξας, ἐμοὶ δὲ ἐξελθεῖν αὔταρκες ἐμαυτόν τε σώσαντα καὶ τοὺς ἑταίρους, ὑπὲρ ὧν κινδυνεύω.’ τοιαῦτα διαλεχθεὶς πρὸς τὸν ἥκοντα καὶ ἀπαγγείλας αὐτὰ πρὸς τὸν Δάμιν ἐκάθευδεν.