Ode 17
Κυανόπρῳρα μὲν ναῦς μενέκτυπονΘησέα δὶς ἑπτά τ᾽ ἀγλαοὺς ἄγουσα
κούρους Ἰαόνων
Κρητικὸν τάμνε πέλαγος:
5τηλαυγέϊ γὰρ [ἐν] φάρεϊ
βορήϊαι πίτνον αὖραι
κλυτᾶς ἕκατι π[ο]λεμαίγιδος Ἀθάνας:
1 κνίσεν τε Μίνωϊ κέαρ
ἱμεράμπυκος θεᾶς
10Κύπριδος αἰνὰ δῶρα:
χεῖρα δ᾽ οὐκέτι παρθενικᾶς
ἄτερθ᾽ ἐράτυεν, θίγεν
δὲ λευκᾶν παρηΐδων:
βόασέ τ᾽ Ἐρίβοια χαλκο-
15θώρακα Πανδίονος
ἔκγονον: ἴδεν δὲ Θησεύς,
μέλαν δ᾽ ὑπ᾽ ὀφρύων
δίνασεν ὄμμα, καρδίαν τέ ϝοι
σχέτλιον ἄμυξεν ἄλγος,
20εἶρέν τε: Διὸς υἱὲ φερτάτου,
ὅσιον οὐκέτι τεᾶν
ἔσω κυβερνᾷς φρενῶν
θυμόν: ἴσχε μεγαλοῦχον ἥρως βίαν.
ὅ τι μὲν ἐκ θεῶν μοῖρα παγκρατὴς
25ἄμμι κατένευσε καὶ Δίκας ῥέπει τά-
λαντον, πεπρωμέναν
αἶσαν ἐκπλήσομεν, ὅταν
ἔλθῃ: σὺ δὲ βαρεῖαν κάτε-
χε μῆτιν. εἰ καί σε κεδνὰ
30τέκεν λέχει Διὸς ὑπὸ κρόταφον Ἴδας
μιγεῖσα Φοίνικος ἐρα-
τώνυμος κόρα βροτῶν
φέρτατον, ἀλλὰ κἀμὲ
Πιτθέος θυγάτηρ ἀφνεοῦ
35πλαθεῖσα ποντίῳ τέκεν
Ποσειδᾶνι, χρύσεον
τέ ϝοι δόσαν ἰόπλοκοι
κάλυμμα Νηρηΐδες.
τῶ σε, πολέμαρχε Κνωσίων,
40κέλομαι πολύστονον
ἐρύκεν ὕβριν: οὐ γὰρ ἂν θελοι-
2 μ᾽ ἀμβρότου ἐραννὸν Ἀοῦς
ἰδεῖν φάος, ἐπεί τιν᾽ ἠϊθέων
σὺ δαμάσειας ἀέκον-
45τα: πρόσθε χειρῶν βίαν
δείξομεν: τὰ δ᾽ ἐπιόντα δαίμων κρινεῖ.
τόσ᾽ εἶ]πεν ἀρέταιχμος ἥρως:
τάφον δὲ ναυβάται
φωτὸς] ὑπεράφανον
50θάρσος: Ἁλίου τε γαμβρῷ χολώ[σατ᾽ ἦτορ,
ὕφαινέ τε ποταινίαν
μῆτιν, εἶπέν τε: μεγαλοσθενὲς
Ζεῦ πάτερ, ἄκουσον: εἴπερ μ[ε κούρ]α
Φοίνισσα λευκώλενος σοὶ τέκε,
55νῦν πρόπεμπ᾽ ἀπ᾽ οὐρανοῦ θ[οὰν
πυριέθειραν ἀστραπὰν
σᾶμ᾽ ἀρίγνωτον: εἰ
δὲ καὶ σὲ Τροιζηνία σεισίχθονι
φύτευσεν Αἴθρα Ποσει-
60δᾶνι, τόνδε χρύσεον
χειρὸς ἀγλαὸν
ἔνεγκε κόσμον ἐκ βαθείας ἁλός,
δικὼν θράσει σῶμα πατρὸς ἐς δόμους.
εἴσεαι δ᾽ αἴ κ᾽ ἐμᾶς κλύῃ
65Κρόνιος εὐχᾶς
ἀναξιβρόντας ὁ πάντων μεδέων.
κλύε δ᾽ ἄμετρον εὐχὰν μεγασθενὴς
Ζεύς, ὑπέροχόν τε Μίνωϊ φύτευσε
τιμὰν φίλῳ θέλων
70παιδὶ πανδερκέα θέμεν,
ἄστραψέ θ᾽: ὁ δὲ θυμάρμενον
ἰδὼν τέρας πέτασε χεῖρας
κλυτὰν ἐς αἰθέρα μενεπτόλεμος ἥρως,
εἶρέν τε: Θησεῦ, σὺ τάδε
75μὲν βλέπεις σαφῆ Διὸς
δῶρα: σὺ δ᾽ ὄρνυ᾽ ἐς βα-
ρύβρομον πέλαγος: Κρονίδας
3 δέ τοι πατὴρ ἄναξ τελεῖ
Ποσειδὰν ὑπέρτατον
80κλέος χθόνα κατ᾽ ἠΰδενδρον.
ὣς εἶπε: τῷ δ᾽ οὐ πάλιν
θυμὸς ἀνεκάμπτετ᾽, ἀλλ᾽ εὐ-
πάκτων ἐπ᾽ ἰκρίων
σταθεὶς ὄρουσε, πόντιόν τέ νιν
85δέξατο θελημὸν ἄλσος.
τά[φ]εν δὲ Διὸς υἱὸς ἔνδοθεν
κέαρ, κέλευσέ τε κατ᾽ οὖ-
ρον ἴσχεν εὐδαίδαλον
νᾶα: μοῖρα δ᾽ ἑτέραν ἐπόρσυν᾽ ὁδόν.
90ἵετο δ᾽ ὠκύπομπον δόρυ: σόει
νιν βορεὰς ἐξόπιν πνέουσ᾽ ἀήτα:
τρέσσαν δ᾽ Ἀθαναίων
ἠϊθέων πᾶν γένος, ἐπεὶ
ἥρως θόρεν πόντονδε, κα-
95τὰ λειρίων τ᾽ ὀμμάτων δά-
κρυ χέον, βαρεῖαν ἐπιδέγμενοι ἀνάγκαν:
φέρον δὲ δελφῖνες ἁλι-
ναιέται μέγαν θοῶς
Θησέα πατρὸς ἱππί-
100ου δόμον, μέγαρόν τε θεῶν
μόλεν: τόθι κλυτὰς ἰδὼν
ἔδεισ᾽ ὀλβίοιο Νη-
ρέος κόρας: ἀπὸ γὰρ ἀγλα-
ῶν λάμπε γυίων σέλας
105ὧτε πυρός, ἀμφὶ χαίταις
δὲ χρυσεόπλοκοι
δίνηντο ταινίαι: χορῷ δ᾽ ἔτερ-
πον κέαρ ὑγροῖσι ποσσίν:
σεμνάν τε πατρὸς ἄλοχον φίλαν
110ἴδε βοῶπιν ἐρατοῖ-
σιν Ἀμφιτρίταν δόμοις:
ἅ νιν ἀμφέβαλεν αἰόλαν πορφύραν,
κόμαισί τ᾽ ἐπέθηκεν οὔλαις
4 ἀμεμφέα πλόκον,
τόν ποτέ ϝοι ἐν γάμῳ
δῶκε δόλιος Ἀφροδίτα ῥόδοις ἐρεμνόν.
ἄπιστον ὅ τι δαίμονες
θέωσιν οὐδὲν φρενοάραις βροτοῖς:
νᾶα παρὰ λεπτόπρυμνον φάνη: φεῦ,
120οἵαισιν ἐν φροντίσι Κνώσιον
ἔσχασεν στραταγέταν, ἐπεὶ
μόλ᾽ ἀδίαντος ἐξ ἁλὸς
θαῦμα πάντεσσι, λάμ-
πε δ᾽ ἀμφὶ γυίοις θεῶν δῶρ᾽, ἀγλαό-
125θρονοί τε κοῦραι σὺν εὐ-
θυμία νεοκτίτῳ
ὠλόλυξαν, ἔ-
κλαγεν δὲ πόντος: ἠΐθεοι δ᾽ ἐγγύθεν
νέοι παιάνιξαν ἐρατᾷ ϝοπί.
130Δάλιε, χοροῖσι Κηΐων
φρένα ἰανθεὶς
ὄπαζε θεόπομπον ἐσθλῶν τύχαν.
