[95α]
πάνυ: οἶμαι δὲ σὲ καὶ αὐτὸν εἰδέναι.Σωκράτης
ὦ Μένων, Ἄνυτος μέν μοι δοκεῖ χαλεπαίνειν, καὶ οὐδὲν θαυμάζω: οἴεται γάρ με πρῶτον μὲν κακηγορεῖν τούτους τοὺς ἄνδρας, ἔπειτα ἡγεῖται καὶ αὐτὸς εἶναι εἷς τούτων. ἀλλ᾽ οὗτος μὲν ἐάν ποτε γνῷ οἷόν ἐστιν τὸ κακῶς λέγειν, παύσεται χαλεπαίνων, νῦν δὲ ἀγνοεῖ: σὺ δέ μοι εἰπέ, οὐ καὶ παρ᾽ ὑμῖν εἰσιν καλοὶ κἀγαθοὶ ἄνδρες;Μένων
πάνυ γε.
ὦ Μένων, Ἄνυτος μέν μοι δοκεῖ χαλεπαίνειν, καὶ οὐδὲν θαυμάζω: οἴεται γάρ με πρῶτον μὲν κακηγορεῖν τούτους τοὺς ἄνδρας, ἔπειτα ἡγεῖται καὶ αὐτὸς εἶναι εἷς τούτων. ἀλλ᾽ οὗτος μὲν ἐάν ποτε γνῷ οἷόν ἐστιν τὸ κακῶς λέγειν, παύσεται χαλεπαίνων, νῦν δὲ ἀγνοεῖ: σὺ δέ μοι εἰπέ, οὐ καὶ παρ᾽ ὑμῖν εἰσιν καλοὶ κἀγαθοὶ ἄνδρες;Μένων
πάνυ γε.