[196δ]
γὰρ ἐγώ τε καὶ Λάχης τὸν λόγον—τὴν ἀνδρείαν ἐπιστήμην φῂς δεινῶν τε καὶ θαρραλέων εἶναι;Νικίας
ἔγωγε.Σωκράτης
τοῦτο δὲ οὐ παντὸς δὴ εἶναι ἀνδρὸς γνῶναι, ὁπότε γε μήτε ἰατρὸς μήτε μάντις αὐτὸ γνώσεται μηδὲ ἀνδρεῖος ἔσται, ἐὰν μὴ αὐτὴν ταύτην τὴν ἐπιστήμην προσλάβῃ: οὐχ οὕτως ἔλεγες;Νικίας
οὕτω μὲν οὖν.Σωκράτης
κατὰ τὴν παροιμίαν ἄρα τῷ ὄντι οὐκ ἂν πᾶσα ὗς γνοίη οὐδ᾽ ἂν ἀνδρεία γένοιτο.Νικίας
οὔ μοι δοκεῖ.
ἔγωγε.Σωκράτης
τοῦτο δὲ οὐ παντὸς δὴ εἶναι ἀνδρὸς γνῶναι, ὁπότε γε μήτε ἰατρὸς μήτε μάντις αὐτὸ γνώσεται μηδὲ ἀνδρεῖος ἔσται, ἐὰν μὴ αὐτὴν ταύτην τὴν ἐπιστήμην προσλάβῃ: οὐχ οὕτως ἔλεγες;Νικίας
οὕτω μὲν οὖν.Σωκράτης
κατὰ τὴν παροιμίαν ἄρα τῷ ὄντι οὐκ ἂν πᾶσα ὗς γνοίη οὐδ᾽ ἂν ἀνδρεία γένοιτο.Νικίας
οὔ μοι δοκεῖ.