Aristophanes, Plutus
F.W. Hall and W.M. Geldart, Ed.

Χοροῦ

Καρίων

τίς ἔσθ᾽ ὁ κόπτων τὴν θύραν; τουτὶ τί ἦν;
οὐδεὶς ἔοικεν: ἀλλὰ δῆτα τὸ θύριον
φθεγγόμενον ἄλλως κλαυσιᾷ.

Ἑρμῆς

σέ τοι λέγω,
1100ὁ Καρίων, ἀνάμεινον.

Καρίων
οὗτος εἰπέ μοι,
σὺ τὴν θύραν ἔκοπτες οὑτωσὶ σφόδρα;

Ἑρμῆς

μὰ Δί᾽ ἀλλ᾽ ἔμελλον: εἶτ᾽ ἀνέῳξάς με φθάσας.
ἀλλ᾽ ἐκκάλει τὸν δεσπότην τρέχων ταχύ,
ἒπειτα τὴν γυναῖκα καὶ τὰ παιδία,
1105ἔπειτα τοὺς θεράποντας, εἶτα τὴν κύνα,
ἔπειτα σαυτόν, εἶτα τὴν ὗν.

Καρίων
εἰπέ μοι,
τί δ᾽ ἔστιν;

Ἑρμῆς
ὁ Ζεὺς ὦ πόνηρε βούλεται
ἐς ταὐτὸν ὑμᾶς συγκυκήσας τρύβλιον
ἁπαξάπαντας ἐς τὸ βάραθρον ἐμβαλεῖν.

Καρίων

1110ἡ γλῶττα τῷ κήρυκι τούτων τέμνεται.
ἀτὰρ διὰ τί δὴ ταῦτ᾽ ἐπιβουλεύει ποιεῖν
ἡμᾶς;

Ἑρμῆς
ὁτιὴ δεινότατα πάντων πραγμάτων
εἴργασθ᾽. ἀφ᾽ οὗ γὰρ ἤρξατ᾽ ἐξ ἀρχῆς βλέπειν
ὁ Πλοῦτος, οὐδεὶς οὐ λιβανωτόν, οὐ δάφνην,
1115οὐ ψαιστόν, οὐχ ἱερεῖον, οὐκ ἄλλ᾽ οὐδὲ ἓν
ἡμῖν ἔτι θύει τοῖς θεοῖς.

Καρίων
μὰ Δί᾽ οὐδέ γε
θύσει. κακῶς γὰρ ἐπεμελεῖσθ᾽ ἡμῶν τότε.

Ἑρμῆς

καὶ τῶν μὲν ἄλλων μοι θεῶν ἧττον μέλει,
ἐγὼ δ᾽ ἀπόλωλα κἀπιτέτριμμαι.

Καρίων
σωφρονεῖς.

Ἑρμῆς

1120πρότερον γὰρ εἶχον μὲν παρὰ ταῖς καπηλίσιν
πάντ᾽ ἀγάθ᾽ ἕωθεν εὐθύς, οἰνοῦτταν μέλι
ἰσχάδας, ὅσ᾽ εἰκός ἐστιν Ἑρμῆν ἐσθίειν:
νυνὶ δὲ πεινῶν ἀναβάδην ἀναπαύομαι.

Καρίων

οὔκουν δικαίως, ὅστις ἐποίεις ζημίαν
1125ἐνίοτε τοιαῦτ᾽ ἀγάθ᾽ ἔχων;

Ἑρμῆς
οἴμοι τάλας,
οἴμοι πλακοῦντος τοῦ ν᾽ τετράδι πεπεμμένου.

Καρίων

ποθεῖς τὸν οὐ παρόντα καὶ μάτην καλεῖς.

Ἑρμῆς

οἴμοι δὲ κωλῆς ἣν ἐγὼ κατήσθιον.

Καρίων

ἀσκωλίαζ᾽ ἐνταῦθα πρὸς τὴν αἰθρίαν.

Ἑρμῆς

1130σπλάγχνων τε θερμῶν ὧν ἐγὼ κατήσθιον.

Καρίων

ὀδύνη σε περὶ τὰ σπλάγχν᾽ ἔοικέ τι στρέφειν.

Ἑρμῆς

οἴμοι δὲ κύλικος ἴσον ἴσῳ κεκραμένης.

Καρίων

ταύτην ἐπιπιὼν ἀποτρέχων οὐκ ἂν φθάνοις.

Ἑρμῆς

ἆρ᾽ ὠφελήσαις ἄν τι τὸν σαυτοῦ φίλον;