Aristophanes, Frogs
F.W. Hall and W.M. Geldart, Ed.

Διόνυσος

νὴ τοὺς θεοὺς ἐχρῆν γε πρὸς τούτοισι κεἰ
τὴν πυρρίχην τις ἔμαθε τὴν Κινησίου.

Ἡρακλῆς

ἐντεῦθεν αὐλῶν τίς σε περίεισιν πνοή,
155ὄψει τε φῶς κάλλιστον ὥσπερ ἐνθάδε,
καὶ μυρρινῶνας καὶ θιάσους εὐδαίμονας
ἀνδρῶν γυναικῶν καὶ κρότον χειρῶν πολύν.

Διόνυσος

οὗτοι δὲ δὴ τίνες εἰσίν;

Ἡρακλῆς
οἱ μεμυημένοι—

Ξανθίας

νὴ τὸν Δί᾽ ἐγὼ γοῦν ὄνος ἄγω μυστήρια.
160ἀτὰρ οὐ καθέξω ταῦτα τὸν πλείω χρόνον.

Ἡρακλῆς

οἵ σοι φράσουσ᾽ ἁπαξάπανθ᾽ ὧν ἂν δέῃ.
οὗτοι γὰρ ἐγγύτατα παρ᾽ αὐτὴν τὴν ὁδὸν
ἐπὶ ταῖσι τοῦ Πλούτωνος οἰκοῦσιν θύραις.
καὶ χαῖρε πόλλ᾽ ὦδελφέ.

Διόνυσος
νὴ Δία καὶ σύ γε
165ὑγίαινε. σὺ δὲ τὰ στρώματ᾽ αὖθις λάμβανε.

Ξανθίας

πρὶν καὶ καταθέσθαι;

Διόνυσος
καὶ ταχέως μέντοι πάνυ.

Ξανθίας

μὴ δῆθ᾽, ἱκετεύω σ᾽, ἀλλὰ μίσθωσαί τινα
τῶν ἐκφερομένων, ὅστις ἐπὶ τοῦτ᾽ ἔρχεται.

Διόνυσος

ἐὰν δὲ μὴ εὕρω;

Ξανθίας
τότε μ᾽ ἄγειν.

Διόνυσος
καλῶς λέγεις.
170καὶ γάρ τιν᾽ ἐκφέρουσι τουτονὶ νεκρόν,
οὗτος, σὲ λέγω μέντοι, σὲ τὸν τεθνηκότα:
ἄνθρωπε βούλει σκευάρι᾽ εἰς Ἅιδου φέρειν;

Νέκρος

πόσ᾽ ἄττα;

Διόνυσος
ταυτί.

Νέκρος
δύο δραχμὰς μισθὸν τελεῖς;

Διόνυσος

μὰ Δί᾽ ἀλλ᾽ ἔλαττον.

Νέκρος
ὑπάγεθ᾽ ὑμεῖς τῆς ὁδοῦ.

Διόνυσος

175ἀνάμεινον ὦ δαιμόνι᾽, ἐὰν ξυμβῶ τί σοι.

Νέκρος

εἰ μὴ καταθήσεις δύο δραχμάς, μὴ διαλέγου.

Διόνυσος

λάβ᾽ ἐννέ᾽ ὀβολούς.

Νέκρος
ἀναβιοίην νυν πάλιν.

Ξανθίας

ὡς σεμνὸς ὁ κατάρατος: οὐκ οἰμώξεται;
ἐγὼ βαδιοῦμαι.

Διόνυσος
χρηστὸς εἶ καὶ γεννάδας.
180χωρῶμεν ἐπὶ τὸ πλοῖον.

Χάρων
ὠὸπ παραβαλοῦ.

Ξανθίας

τουτὶ τί ἔστι;

Διόνυσος
τοῦτο; λίμνη νὴ Δία
αὕτη 'στὶν ἣν ἔφραζε, καὶ πλοῖόν γ᾽ ὁρῶ.

Ξανθίας

νὴ τὸν Ποσειδῶ κἄστι γ᾽ ὁ Χάρων οὑτοσί.

Διόνυσος

χαῖρ᾽ ὦ Χάρων, χαῖρ᾽ ὦ Χάρων, χαῖρ᾽ ὦ Χάρων.