εὖ εἰδὼς ὅτι θνητὸς ἔφυς σὸν θυμὸν ἄεξε,καὶ ἐπὶ τῶν Φαιάκων δὲ ὁ ποιητὴς ἔφη:
τερπόμενος θαλίῃσι: θανόντι σοι οὔτις ὄνησις.
καὶ γὰρ ἐγὼ σποδός εἰμι, Νίνου μεγάλης βασιλεύσας:
κεῖν᾽ ἔχω ὅσσ᾽ ἔφαγον καὶ ἐφύβρισα καὶ σὺν ἔρωτι
τέρπν᾽ ἔπαθον: τὰ δὲ πολλὰ καὶ ὄλβια πάντα λέλυνται.
[ἥδε σοφὴ βιότοιο παραίνεσις, οὐδέ ποτ᾽ αὐτῆς
λήσομαι: ἐκτήσθω δ᾽ ὁ θέλων τὸν ἀπείρονα
χρυσόν.]
καὶ ἄλλος δέ τίς φησι τῷ Σαρδαναπάλλῳ παραπλήσιος, ὑποτιθέμενος καὶ οὗτος τοῖς μὴ σωφρονοῦσι τοιάδε ῾trag. fr. ad. 68 N':'αἰεὶ δ᾽ ἡμῖν δαίς τε φίλη κίθαρίς τε χοροί τε
εἵματά τ᾽ ἐξημοιβὰ λόετρά τε θερμὰ καὶ εὐναί.
πᾶσιν δὲ θνητοῖς βούλομαι παραινέσαικαὶ Ἄμφις δ᾽ ὁ κωμῳδιοποιὸς ἐν Ἰαλέμῳ ῾II 242 K' 'φησί:
τοὐφήμερον ζῆν ἡδέως: ὁ γὰρ θανὼν
τὸ μηδέν ἐστι καὶ σκιὰ κατὰ χθονός.
μικροῦ δὲ βιότου ζῶντ᾽ ἐπαυρέσθαι χρεών.
ὅστις δὲ θνητὸς γενόμενος μὴ τῷ βίῳκαὶ ἐν τῇ ἐπιγραφομένῃ δὲ Γυναικοκρατίᾳ τὰ ὅμοια λέγει ῾II 238 K':'
ζητεῖ τι τερπνὸν προσφέρειν, τὰ δ᾽ ἄλλ᾽ ἐᾷ,
μάταιός ἐστιν ἔν γ᾽ ἐμοὶ καὶ τοῖς σοφοῖς
κριταῖς ἅπασιν ἐκ θεῶν τε δυστυχής.
πῖνε, παῖζε: θνητὸς ὁ βίος, ὀλίγος οὑπὶ γῇ χρόνος:καὶ Βακχίδας δέ τις τὸν αὐτὸν Σαρδαναπάλλῳ ζήσας βίον ἀποθανὼν ἐπὶ τοῦ τάφου ἐπιγεγραμμένον ἔχει:
ὁ θάνατος δ᾽ ἀθάνατός ἐστιν, ἂν ἅπαξ τις ἀποθάνῃ.
πιέν, φαγὲν καὶ πάντα τᾷ ψυχᾷ δόμεν:
κἠγὼ γὰρ ἕστακ᾽ ἀντὶ Βακχίδα λίθος.
