Athenaeus, Deipnosophistae
Kaibel, Ed.

Ὁμήρου δὲ εἰπόντος ‘τείροντ᾽ ἐγχέλυές τε καὶ ἰχθύεσ᾽ ἀκολούθως ἐποίησε καὶ Ἀρχίλοχος ῾fr. 101 B4':'

πολλὰς δὲ τυφλὰς ἐγχέλυας ἐδέξω.

οἱ δ᾽ Ἀττικοί, καθὼς Τρύφων φησί ῾fr. 21 V',' τὰς ἑνικὰς χρήσεις ἐπιστάμενοι διὰ τοῦ 〈υ〉 τὰς πληθυντικὰς οὐκ ἔτι ἀκολούθως ἐπιφέρουσιν. ὁ γοῦν Ἀριστοφάνης ἐν μὲν Ἀχαρνεῦσι ῾889':'

σκέψασθε ῾φησἴ παῖδες τὴν κρατίστην ἔγχελυν.

καὶ ἐν Λημνίαις ῾I 487 K':'

ἔγχελυν Βοιωτίαν.

τὴν δ᾽ εὐθεῖαν ἐν Δαιταλεῦσι ῾I 447 K':'

καὶ λεῖος ὥσπερ ἔγχελυς.

καὶ Κρατῖνος ἐν Πλούτοις ῾I 63 K':'

θύννος, ὀρφώς, γλαῦκος, ἔγχελυς, κύων.

τὰς μέντοι πληθυντικὰς οὐκ ἔθ᾽ ὁμοίως τῷ ποιητῇ. Ἀριστοφάνης Ἱππεῦσιν ῾864':'

ὅπερ γὰρ οἱ τὰς ἐγχέλεις θηρώμενοι πέπονθας.

καὶ δευτέραις Νεφέλαις ῾559':'

τὰς εἰκοῦς τῶν ἐγχέλεων τὰς ἐμὰς μιμούμενοι.

ἐν Σφηξὶ δὲ ἡ δοτική ῾510':'

οὐ χαίρω δὲ βατίσιν, οὐδ᾽ ἐγχέλεσιν.

Στράττις δ᾽ ἐν Ποταμίοις ἔφη ῾I 722 K':'

ἐγχέλεων ἀνεψιός.

Σημωνίδης δ᾽ ἐν ἰάμβοις ῾II 453 B4':'

ὥσπερ ἔγχελυς κατὰ γλοιοῦ.

καὶ τὴν αἰτιατικήν:

ἐρῳδιὸς γὰρ ἔγχελυν Μαιανδρίην
τρίορχον εὑρὼν ἐσθίοντ᾽ ἀφείλετο.

Ἀριστοτέλης δ᾽ ἐν τοῖς περὶ ζῴων διὰ τοῦ 〈ι〉 ἔγχελις εἴρηκεν. ὅταν δ᾽ Ἀριστοφάνης ἐν Ἱππεῦσι λέγῃ ῾864':'

ὅπερ γὰρ οἱ τὰς ἐγχέλεις θηρώμενοι πέπονθας:
ὅταν γὰρ ἡ λίμνη καταστῇ, λαμβάνουσιν οὐδέν:
ἐὰν δ᾽ ἄνω τε καὶ κάτω τὸν βόρβορον κυκῶσιν,
αἱροῦσι: καὶ σὺ λαμβάνεις, ἢν τὴν πόλιν ταράττῃς,

σαφῶς δηλοῖ ὅτι ἡ ἔγχελυς ἐκ τῆς ἰλύος λαμβάνεται. ἔνθεν καὶ τοὔνομα εἰς 〈υς〉 ἐπερατώθη. καὶ ὁ ποιητὴς οὖν θέλων δηλῶσαι τὸ εἰς βάθος τοῦ ποταμοῦ καιόμενον οὕτως ἔφη:

τείροντ᾽ ἐγχέλυές τε καὶ ἰχθύες.

ἰδικώτερον δὲ καὶ κατ᾽ ἐξαίρετον ἐγχέλυες, ἵνα καὶ τὸ βάθος τοῦ κεκαυμένου ὕδατος δηλώσῃ.