τοῦτο γὰρ νῦν ἐστί σοιμήποτε δὲ καὶ Ἀντιφάνης ἐν Καρσὶ κατὰ τὸ Ἀττικὸν ἔθος [τῆς ὀρχήσεως] κωμῳδεῖ τινα τῶν σοφῶν ὡς παρὰ δεῖπνον ὀρχούμενον λέγων οὕτως ῾II 55 K':'
ἐν ταῖς Ἀθήναις ταῖς καλαῖς ἐπιχώριον:
ἅπαντες ὀρχοῦντ᾽ εὐθύς, ἂν οἴνου μόνον
ὀσμὴν ἴδωσι: συμφορὰν λέγεις ἄρ᾽ ἂν
φαίης ἂν εἰς συμπόσιον εἰσελθὼν ἄφνω.
καὶ τοῖς μὲν ἀγενείοις ἴσως ἔπεστί τις
χάρις: ἀλλ᾽ ἐπὰν δὴ τὸν γόητα Θεόδοτον
ἢ τὸν παραμασύντην ἴδω τὸν ἀνόσιον
βαυκιζόμενον τὰ λευκά τ᾽ ἀναβάλλονθ᾽ ἅμα,
ἥδιστ᾽ ἂν ἀναπήξαιμ᾽ [ἂν αὐτὸν] ἐπὶ τοῦ ξύλου
λαβών.
οὐχ ὁρᾷς ὀρχούμενοντούτοις οὐδ᾽ ἀναρμόστως ἄν τις ἐπενέγκαι τὰ Ἐρίφῳ τῷ κωμικῷ ἐν Αἰόλῳ εἰρημένα τάδε ῾II 428 K':'
ταῖς χερσὶ τὸν βάκηλον; οὐδ᾽ αἰσχύνεται
ὁ τὸν Ἡράκλειτον πᾶσιν ἐξηγούμενος,
ὁ τὴν Θεοδέκτου μόνος ἀνευρηκὼς τέχνην,
ὁ τὰ κεφάλαια συγγράφων Εὐριπίδῃ.
λόγος γάρ ἐστ᾽ ἀρχαῖος οὐ κακῶς ἔχων:Ἄλεξις δ᾽ ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ Ἰσοστάσιόν φησιν ῾II 328 K':'
οἶνον λέγουσι τοὺς γέροντας, ὦ πάτερ,
πείθειν χορεύειν οὐ θέλοντας.
ἀπὸ συμβολῶν ἔπινον ὀρχεῖσθαι μόνον
βλέποντες, ἄλλο δ᾽ οὐδέν, ὄψων ὀνόματα
καὶ σιτίων ἔχοντες, Ὄψων, Κάραβος
καὶ Κωβιός, Σεμίδαλις.
