Athenaeus, Deipnosophistae
Kaibel, Ed.

Φιλόχορος δέ φησιν ῾FHG I 387' 'ὅτι οἱ πίνοντες οὐ μόνον ἑαυτοὺς ἐμφανίζουσιν οἵτινές εἰσιν, ἀλλὰ καὶ τῶν ἄλλων ἕκαστον ἀνακαλύπτουσι παρρησίαν ἄγοντες. ὅθεν ‘οἶνος καὶ ἀλήθεια᾽ ῾Alcaei fr. 57' 'λέγεται καὶ ‘ἀνδρὸς δ᾽ <οἶνος> ἔδειξε νόον᾽ ῾Theogn. 500' 'καὶ τὸ νικητήριον ἐν Διονύσου τρίπους. καὶ γὰρ ἐκ τρίποδος λέγειν φαμὲν τοὺς ἀληθεύοντας: δεῖ δὲ νοεῖν τρίποδα τοῦ Διονύσου τὸν κρατῆρα. ἦν γὰρ τὸ ἀρχαῖον δύο γένη τριπόδων, οὓς καλεῖσθαι λέβητας συνέβαινεν ἀμφοτέρους: ἐμπυριβήτης ὁ καὶ λοετροχόος. Αἰσχύλος ῾fr. 1 N':'

τὸν μὲν τρίπους ἐδέξατ᾽ οἰκεῖος λέβης
αἰεὶ φυλάσσων τὴν ὑπὲρ πυρὸς στάσιν.

ὁ δ᾽ ἕτερος κρατὴρ καλούμενος. Ὅμηρος ῾Il. 9.122':' ‘ἕπτ᾽ ἀπύρους τρίποδας.' ἐν τούτοις δὲ τὸν οἶνον ἐκίρνων: καὶ οὗτός ἐστιν ὁ τῆς ἀληθείας [οἰκεῖος] τρίπους. διὸ Ἀπόλλωνος μὲν οἰκεῖος διὰ τὴν ἐκ μαντικῆς ἀλήθειαν, Διονύσου δὲ διὰ τὴν ἐν μέθῃ. Σῆμος δ᾽ ὁ Δήλιός φησι ῾FHG IV 495':' ‘τρίπους χαλκοῦς, οὐχ ὁ Πυθικός, ἀλλ᾽ ὃν νῦν λέβητα καλοῦσιν. οὗτοι δ᾽ ἦσαν οἳ μὲν ἄπυροι, εἰς οὓς τὸν οἶνον εἰσεκεράννυον, οἳ δὲ λοετροχόοι, ἐν οἷς τὸ ὕδωρ ἐθέρμαινον, καὶ ἐμπυριβῆται. καὶ τούτων ἔνιοι ὠτώεντες, τρίποδα δὲ τὴν ὑπόβασιν ἔχοντες τρίποδες ὠνομάζοντο.'

φησί που Ἔφιππος ῾II 263 K':'
οἴνου σε πλῆθος πόλλ᾽ ἀναγκάζει λαλεῖν.
Β. οὐκοῦν μεθύοντάς φασι τἀληθῆ λέγειν.

Ἀντιφάνης ῾II 114 K':'

κρύψαι, Φειδία,
ἅπαντα τἄλλα τις δύναιτ᾽ ἂν πλὴν δυοῖν,
οἶνόν τε πίνων εἰς ἔρωτά τ᾽ ἐμπεσών.
ἀμφότερα μηνύει γὰρ ἀπὸ τῶν βλεμμάτων
καὶ τῶν λόγων ταῦθ᾽: ὥστε τοὺς ἀρνουμένους,
μάλιστα τούτους .... καταφανεῖς ποιεῖ.