Ἁρμόδιος ἐπεκαλεῖτο, παιὰν ᾔδετο,Ἄλεξις δ᾽ ἐν Τοκιστῇ ἢ Καταψευδομένῳ ῾ib. 382':'
μεγάλην Διὸς Σωτῆρος ἄκατον ἦρέ τις.
ἀλλ᾽ ἔγχεονΝικόστρατος Πανδρόσῳ ῾ib. 224':'
αὐτῷ Διός γε τήνδε Σωτῆρος, θεῶν
θνητοῖς ἁπάντων χρησιμωτάτου πολύ.
Β. ὁ Ζεὺς ὁ σωτήρ, ἂν ἐγὼ διαρραγῶ,
οὐδέν μ᾽ ὀνήσει. Α. πῖθι θαρρῶν.
κἀγώ, φιλτάτη:ἐν δὲ τῷ αὐτῷ δράματι καὶ τῆς τοῦ Ἀγαθοῦ Δαίμονος κράσεως μνημονεύει, ἧς καὶ σχεδὸν πάντες οἱ τῆς ἀρχαίας κωμῳδίας ποιηταί. ἀλλ᾽ ὅ γε Νικόστρατος οὕτως φησίν ῾ib.':'
μετανιπτρίδ᾽ αὐτῷ τῆς Ὑγιείας ἔγχεον.
Β. λαβὲ τῆς Ὑγιείας δὴ σύ. Α. φέρε, τύχἀγαθῇ.
τύχη τὰ θνητῶν πράγμαθ᾽, <ἡ> πρόνοια δὲ
τυφλόν τι κἀσύντακτόν ἐστιν, ὦ πάτερ.
ἄλλ᾽ ἐγχέασα θᾶττον Ἀγαθοῦ ΔαίμονοςΞέναρχος ἐν Διδύμοις ῾ib. 468':'
ἀπενεγκάτω μοι τὴν τράπεζαν ἐκποδών.
ἱκανῶς κεχόρτασμαι γάρ. Ἀγαθοῦ Δαίμονος
δέχομαι. λαβοῦσ᾽ ἀπένεγκε ταύτην ἐκποδών.
ὡς ὑπό τι νυστάζειν γε καὐτὸς ἄρχομαι:Ἔριφος Μελιβοίᾳ ῾ib. 430':'
ἡ τἀγαθοῦ <γὰρ> Δαίμονος συνέσεισέ με
ἄκρατος ἐκποθεῖσα φιάλη παντελῶς.
ἡ τοῦ δὲ Σωτῆρος Διὸς τάχιστά γε
ἀπώλεσε ναύτην καὶ κατεπόντωσέν μ᾽, ὁρᾷς.
ἐκπεπήδηκας πρὶν Ἀγαθοῦ πρῶτον Δαίμονος λαβεῖν,
πρὶν Διὸς σωτῆρος.
