τρίπους, χύτρα, λυχνεῖον, ἀκταία, βάθρον,ἢ πάλιν ὄψων οὕτως:
σπόγγος, λέβης, σκαφεῖον, ὅλμος, λήκυθος,
σπυρίς, μάχαιρα, τρυβλίον, κρατήρ, ῥαφίς.
ἔτνος, φακῆ, τάριχος, ἰχθύς, γογγυλίς,ἐπί τε τῶν τραγημάτων ὁμοίως:
σκόροδον, κρέας, θύννειον, ἅλμη, κρόμμυον,
σκόλυμος, ἐλαία, κάππαρις, βολβός, μύκης.
ἄμης, πλακοῦς, ἔντιλτος, ἴτριον, ῥόα,ταῦτα μὲν ὁ Κλέαρχος. ὁ δὲ φλυακογράφος Σώπατρος ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ Πύλαι δράματί φησιν:
ᾠόν, ἐρέβινθος, σησάμη, κοπτή, βότρυς,
ἰσχάς, ἄπιος, πέρσεια, μῆλ᾽, ἀμύγδαλα.'
τίς δ᾽ ἀναρίθμου μήκωνος εὗρε κοπτὰςἀπέχεις, ὦ καλέ μου λογιστὰ Οὐλπιανέ, τὴν κοπτήν: ἧς συμβουλεύω σοι ἀπεσθίειν.' καὶ ὃς οὐδὲν μελλήσας ἀνελόμενος ἤσθιεν. γελασάντων δὲ πάντων ἔφη ὁ Δημόκριτος: ‘ἀλλ᾽ οὐκ ἐσθίειν σοι προσέταξα, καλὲ ὀνοματοθήρα, ἀλλὰ μὴ ἐσθίειν: τὸ γὰρ ἀπεσθίειν οὕτως εἴρηκεν ἐν Φινεῖ ὁ κωμῳδιοποιὸς Θεόπομπος ῾I 749 K':'
ἢ κνηκοπύρους ἡδονὰς τραγημάτων ἔμιξεν;
παῦσαι κυβεύων, μειράκιον, καὶ τοῖς βλίτοιςταῦτ᾽ ἢν ποῇς, ῥᾴων ἔσει τὴν οὐσίαν. χρῶνται δὲ τῷ ἀπεσθίειν καὶ ἀντὶ τοῦ ἀπό τινος ἐσθίειν, ὡς Ἕρμιππος ἐν Στρατιώταις ῾I 239 K':'
διαχρῶ τὸ λοιπόν. κοιλίαν σκληρὰν ἔχεις:
τὰ πετραῖα τῶν ἰχθυδίων ἀπέσθιε:
ἡ τρὺξ ἄριστόν ἐστιν εἰς εὐβουλίαν.
οἴμοι τάλας, δάκνει, δάκνει,
ἀπεσθίει μου τὴν ἀκοήν.'