κῆνοι δ᾽ ἄρα πάντες<Κρατῖνος ἐν Διονυσαλεξάνδρῳ ῾I 24 K':'
καρχησία <τ᾽> ἦχον
κἄλειβον: ἀράσαντο δὲ πάμπαν ἐσλὰ
τῷ γαμβρῷ.
στολὴν δὲ δὴ τίν᾽ εἶχεν; τοῦτό μοι φράσον.Σοφοκλῆς Τυροῖ ῾fr. 599 N':'
Β. θύρσον, κροκωτόν, ποικίλον, καρχήσιον.>
προσπτῆναι μέσηνπρὸς τὴν τράπεζαν φάσκων προσεληλυθέναι τοὺς δράκοντας καὶ γενέσθαι περὶ τὰ σιτία καὶ τὰ καρχήσια. ἔθος γὰρ ἦν τοῖς ἀρχαίοις ἐπὶ τῶν τραπεζῶν κεκραμένα τιθέναι ποτήρια, καθὰ καὶ Ὅμηρος ποιεῖ. ὠνομάσθη δὲ τὸ καρχήσιον διὰ τὸ τραχύσματα ἔχειν κεγχροειδῆ, καὶ εἴρηται κατὰ ἐναλλαγὴν τοῦ 〈ει〉 πρὸς τὸ 〈α〉 ἀντὶ τοῦ κερχήσιον: διὸ καὶ Ὅμηρος ῾Il. 22.541' 'τοὺς ὑπὸ δίψους κρατουμένους καρχαλέους εἶπεν. Χάρων δ᾽ ὁ Λαμψακηνὸς ἐν τοῖς Ὥροις ῾FHG I 35' 'παρὰ Λακεδαιμονίοις φησὶν ἔτι καὶ εἰς αὐτὸν δείκνυσθαι τὸ δέπας τὸ δοθὲν Ἀλκμήνῃ ὑπὸ Διός, ὅτε Ἀμφιτρύωνι εἰκάσθη.
τράπεζαν ἀμφὶ σῖτα καὶ καρχήσια,
ΚΑΛΠΙΟΝ. ποτηρίου τι γένος Ἐρυθραίου, ὥς φησιΠάμφιλος. εἶναι δ᾽ αὐτὸ οἷόν ἐστι τὸ σκαφίον.