Δωρίων δ᾽ ἐν τῷ περὶ ἰχθύας μορμύλους αὐτοὺς καλεῖ. Λυγκεὺς δ᾽ ὁ Σάμιος ἐν τῇ ὀψωνητικῇ τέχνῃ, ἣν προσεφώνησέ τινι τῶν ἑταίρων δυσώνῃ, φησίν ‘ οὐκ ἄχρηστον δὲ πρὸς τοὺς ἀτενίζοντας καὶ μὴ συγκαθιέντας τῇ τιμῇ καὶ τὸ κακῶς λέγειν παρεστηκότα τοὺς ἰχθύας, ἐπαγόμενον Ἀρχέστρατον τὸν γράψαντα τὴν Ἡδυπάθειαν ἢ τῶν ἄλλων τινὰ ποιητῶν καὶ λέγοντα τὸ μέτρον
καὶ χελιδόνες τε μύρμαι θ᾽, οἵ τε κολιᾶν μέζονες
ἐντί.
καὶ ‘ τὴν ἀμίαν ὠνοῦ φθινοπώρου,’ νῦν δ᾽ ἐστὶν ἔαρ. καί:
μόρμυρος αἰγιαλεὺς κακὸς ἰχθὺς οὐδὲ ποτ᾽ ἐσθλός.
νῦν δ᾽ ἐστὶ θέρος: καὶ πολλὰ τῶν τοιούτων, [p. 410] ἀποσοβήσεις γὰρ πολλοὺς τῶν ὠνουμένων καὶ προσεστηκότων τοῦτο δὲ ποιῶν ἀναγκάσεις τὸ σοὶ δοκοῦν λαβεῖν αὐτόν.’
κεστρέα τὸν θαυμαστὸν ὅταν χειμὼν ἀφίκηται,