Μάρων τις ἢ Κάπηλος ἤ τις Τιμοκλῆς:χαλεπὸν οὖν ἐστιν, ἄνδρες φίλοι, τὸ μεθύειν καὶ καλῶς πρὸς τοὺς οὕτως λάπτοντας τὸν οἶνον ὁ αὐτὸς Ἄλεξις ἐν Ὀπώρᾳ ἑταίρας δ᾽ ὄνομα τὸ δρᾶμα ἔχει φησίν
μεθύει γάρ: οὐδὲν ἕτερον, ὁ δ᾽ ἕτερος ἂν
τύχοιμ᾽ ὀνομάσας; βῶλος, ἄροτρον, γηγενὴς
ἄνθρωπος.
κἀν Δακτυλίῳ:
οἶνον πολὺν
οὐ κεκραμένον σὺ πίνεις μεστὸς ὢν κοὐκ ἐξεμεῖς.
εἶτ᾽ οὐχ ἁπάντων ἐστὶ τὸ μεθύειν κακὸν