Ἴων δ᾽ ὁ Χῖος ἐν Ὀμφάλῃ ὡς περὶ αὐλῶν λέγει διὰ τούτων
ψάλλω δ᾽ εἴκοσι
χορδαῖσι μάγαδιν ἔχων, ὦ Λεύκασπι, σὺ δ᾽ ἡβᾷς.
ὅπερ ἐξηγούμενος ἰαμβεῖον Ἀρίσταρχος ὁ γραμματικός, ὃν μάντιν ἐκάλει Παναίτιος ὁ ῾ Ῥόδιος φιλόσοφος διὰ τὸ ῥᾳδίως καταμαντεύεσθαι τῆς τῶν ποιημάτων διανοίας, γένος αὐλοῦ φησιν εἶναι τὸν μάγαδιν, οὔτ᾽ Ἀριστοξένου τοῦτ᾽ εἰπόντος ἐν τοῖς.περὶ Αὐλητῶν ἢ ἐν τοῖς περὶ Αὐλῶν καὶ 'ι Ὀργάνων, ἀλλὰ μὴν οὐδὲ Ἀρχεστράτου:: πεποίηται γὰρ καὶ τούτῳ δύο βυβλία περὶ Αὐλητῶν, οὐκ εἶπεν δὲ τοῦτο οὐδὲ Πύρρανδρος ἐν τῷ περὶ Αὐλητῶν, οὐδὲ Φίλλις ὁ Δήλιος. ξυνέγραψε γὰρ καὶ οὗτος περὶ Αὐλητῶν καὶ Εὐφράνωρ. Τρύφων δ᾽ ἐν δευτέρῳ περὶ Ὀνομασιῶν λέγει οὕτως ‘ὁ μάγαδις καλούμενος αὐλός. καὶ πάλιν ὁ [p. 424] μάγαδις ἐν ταὐτῷ ὀξὺν καὶ βαρὺν φθόγγον ἐπιδείκνυται, ὡς Ἀναξανδρίδης ἐν Ὁπλομάχῳ φησίν
Λυδός τε μάγαδις αὐλὸς ἡγείσθω βοῆς.
’ τὴν ἀπορίαν οὖν μοι ταύτην οὐδεὶς ἄλλος δυνήσεται ἀπολύσασθαι, καλὲ Μασούριε, ἢ σύ.’
μαγάδι λαλήσω μικρὸν ἅμα σοι καὶ μέγα.