Εὔβουλος δ᾽ ἐν Σφιγγοκαρίωνι:
ἔπειτ᾽ ἀλείφεσθαι τὸ σῶμά μοι: πρίω
μύρον ἴρινον καὶ ῥόδινον, ἄγε μοι,7 Ξανθία:
καὶ τοῖς ποσὶν χωρὶς πρίω μοι βάκκαριν.
ἐν δὲ Προκρίδι λέγει τις πῶς δεῖ ἐπιμελεῖσθαι τοῦ τῆς Προκρίδος κυνὸς ὡς περὶ ἀνθρώπου τοῦ κυνὸς τὸν λόγον ποιούμενος: οὐκοῦν
ἐν θαλάμῳ μαλακῶς κατακείμενον ἐν δὲ κύκλῳ νιν [p. 512]
παρθενικαὶ τρυφεραί,1 χλιδαναὶ μάλα καὶ κατάθρυπτοι,
τὸνπόδ᾽ ἀμαρακίνοισι μύροις τρίψουσι τὸν ἐμόν.
Ἀντιφάνης δὲ ἐν μὲν Ἀλκήστιδι ἐλαίῳ τινὰ ποιεῖ χριόμενον τοὺς πόδας, ἐν δὲ Μητραγύρτῃ φησί:
ὑποστορεῖτε μαλακῶς τῷ κυνί
κάτω μὲν ὑποβαλεῖτε τῶν Μιλησίων
ἐρίων, ἄνωθεν δ᾽ ἐπιβαλεῖτε ξυστίδα.
β. Ἄπολλον. α. εἶτα χόνδρον αὐτῷ δεύσετε
γάλακτι χηνός. β. Ἡράκλεις. α. καὶ τοὺς πόδας
ἀλείψετ᾽ αὐτοῦ τῷ Μεγαλλείῳ ὁ μύρῳ.
καὶ ἐν Ζακυνθίῳ:
τήν τεπαῖδ᾽ ἀλείμματα
παρὰ τῆς θεοῦ λαβοῦσαν εἶτα τοὺς πόδας
ἐκέλευ᾽ ἀλείφειν πρῶτον, εἶτα τὰ γόνατα,
ὡς θᾶττον ἡ παῖς δ᾽ ἥψατ᾽ αὐτοῦ τῶν ποδῶν
ἔτριψὲ τ᾽, ἀνεπήδησεν.
καὶ ἐν Θορικίοις:
εἶτ᾽ οὐ δικαίως εἰμὶ φιλογύνης ἐγὼ
καὶ τὰς ἑταίρας ἡδέως πάσας ἔχω;
τουτὶ γὰρ αὐτὸ πρῶτον ὃ σὺ ποεῖς παθεῖν,
μαλακαῖς καλαῖς τε χερσὶ τριφθῆναι πόδας,
πῶς οὐχὶ σεμνόν ἐστιν; [p. 514]
Ἀναξανδρίδης δὲ ἐν Πρωτεσιλάῳ:
λοῦται δ᾽ ἀληθῶς; ἀλλὰ τί;
β. ἐκ χρυσοκολλήτου γε κάλπιδος μύρῳ;:
Αἰγυπτίῳ μὲν τοὺς πόδας καὶ τὰ σκέλη
φοινικίνῳ δὲ τὰς γνάθους καὶ τιτθία,
σισυμβρίνῳ δὲ τὸν ἕτερον βραχίονα:
ἀμαρακίνῳ δὲ τὰς ὀφρῦς καὶ τὴν κόμην,
ἑρπυλλίνῳ δὲ τὸ γόνυ καὶ; τὸν αὐχένα ...
καὶ τὸν ἐπὶ Θεμιστοκλέους δὲ βίον Τηλεκλείδης ἐν Πρυτάνεσιν ἁβρὸν ὄντα παραδίδωσι. Κρατῖνὸς τ᾽ ἐν Χείρωσι τὴν τρυφὴν ἐμφανίζων τὴν τῶν παλαιτέρων φησὶν
μύρον τε παρὰ Πέρωνος, οὗπερ ἀπέδοτο
ἐχθὲς Μελανώπῳ, πολυτελοῦς Αἰγυπτίου,
ᾧ νῦν ἀλείφει τοὺς πόδας Καλλιστράτου.
ἁπαλὸν δὲ σισύμβριον ἢ ῥόδον ἢ κρίνον παρ᾽ οὖς
ἐθάκει,
μετὰ χερσὶ δὲ μῆλον ἕκαστος ἔχων σκίπωνὰ τ᾽ ἠγόραζον.
