καὶ ἐν Πρέσβεσι;
τῷ στόματι τὸν κύαθονὧδ᾽ εἰληφότες.
Ἄρχιππος Ἰχθύσι:
κυάθους ὅσους ἐκλεπτέτην ἑκάστοτε. [p. 420]
τοιοῦτόν ἐστιν καὶ τὸ ἐν Εἰρήνῃ Ἀριστοφάνους:
κύαθον ἐπριάμην παρὰ Δαισίου.
τὰ γὰρ ὑπώπια τοῖς κυάθοις περιθλώμενα ἀμαυροῦται. μνημονεύει τοῦ κυάθου καὶ Ξενοφῶν ἐν πρώτῳ Παιδείας καὶ Κρατῖνος, ἔτι δ᾽ Ἀριστοφάνης πολλαχοῦ καὶ Εὔβουλος ἐν Ὀρθάννῃ. Φερεκράτης δ᾽ ἐν Λήροις 'ἀργυροῦν κύαθον ὠνόμασε. Τίμων δ᾽ ἐν δευτέρῳ Σίλλων ἀρυσαίνας κέκληκε τοὺς κυάθους φάσκων οὑτωσί: 'ἀπληστοίνους τ᾽ ἀρυσαίνας ἀπὸ τοῦ ἀρύσασθαι ὀνομάσας. καλοῦνται δὲ καὶ ἀρυστῆρες καὶ ἀρύστιχοι. Σιμωνίδης:
ὑπωπιασμέναι
ἁπαξάπασαι καὶ κυάθους προσκείμεναι::
Ἀριστοφάνης δ᾽ ἐν Σφηξὶν
ἔδωκεν οὐδεὶς οὐδ᾽ ἀρυστῆρα τρυγός.
Φρύνιχος Ποαστρίαις: 'κύλικ᾽ ἀρύστιχον.' ἔνθεν καὶ ἡ ἀρύταινα. ἔλεγον δὲ καὶ ἔφηβον τὸ τοιοῦτον σκεῦος, ὡς Ζηνοφάνης ἐν τῷ Συγγενικῷ. Πολύβιος δ᾽ ἐν τῇ ἐνάτῃ τῶν ἱστοριῶν καὶ ποταμόν τινα ἀναγράφει Κύαθον καλούμενον περὶ Ἀρσινόην πόλιν Αἰτωλίας, ”
ἐγὼ γὰρ εἶχον τούσδε τοὺς ἀρυστίχους.
