λόγου δυνάμεως εἰρῆσθαι νομίζωσι, τὴν δὲ πρὸς τὸν Ἀχιλλέα τὸν ἐν Σκύρῳ καθήμενον ἐν ταῖς παρθένοις γεγενημένην ἐπίπληξιν ὑπὸ τοῦ Ὀδυσσέως
σὺ δ᾽, ὦ τὸ λαμπρὸν φῶς ἀποσβεννὺς γένους, 1καὶ πρὸς τὸν ἄσωτον οἴωνται 2 λέγεσθαι καὶ πρὸς τὸν αἰσχροκερδῆ καὶ πρὸς τὸν ἀμελῆ καὶ ἀπαίδευτον [p. 84]
ξαίνεις, ἀρίστου πατρὸς Ἑλλήνων γεγώς;
πίνεις, ἀρίστου πατρὸς Ἑλλήνων γεγώς,ἢ κυβεύεις ἢ ὀρτυγοκοπεῖς ἢ καπηλεύεις ἢ τοκογλυφεῖς, μηδὲν μέγα φρονῶν μηδ᾽ ἄξιον τῆς εὐγενείας;
μὴ πλοῦτον εἴπῃς. οὐχὶ θαυμάζω θεόν 3