Euripides, Phoenissae
Gilbert Murray, Ed.

Ἀντιγόνη

1710ἴθ᾽ ἐς φυγὰν τάλαιναν: ὄρεγε χέρα φίλαν,
πάτερ γεραιέ, πομπίμαν
ἔχων ἔμ᾽ ὥστε ναυσίπομπον αὔραν.

Οἰδίπους

ἰδοὺ ἰδού, πορεύομαι:
1715τέκνον, σύ μοι ποδαγὸς ἀθλία γενοῦ.

Ἀντιγόνη

γενόμεθα γενόμεθ᾽, ἄθλιαί
γε δῆτα Θηβαιᾶν μάλιστα παρθένων.

Οἰδίπους

πόθι γεραιὸν ἴχνος τίθημι;
βάκτρα πρόσφερ᾽, ὦ τέκνον.

Ἀντιγόνη

1720τᾷδε τᾷδε βᾶθί μοι,
τᾷδε τᾷδε πόδα τιθείς,
ὥστ᾽ ὄνειρον ἰσχύν.

Οἰδίπους

ἰὼ ἰώ, δυστυχεστάτας φυγὰς
ἐλαύνων τὸν γέροντά μ᾽ ἐκ πάτρας.
1725ἰὼ ἰώ, δεινὰ δείν᾽ ἐγὼ τλάς.

Ἀντιγόνη

τί τλάς; τί τλάς; οὐχ ὁρᾷ Δίκα κακούς,
οὐδ᾽ ἀμείβεται βροτῶν ἀσυνεσίας.

Οἰδίπους

ὅδ᾽ εἰμὶ μοῦσαν ὃς ἐπὶ καλ-
λίνικον οὐράνιον ἔβαν
1730μειξοπαρθένου κόρας
αἴνιγμ᾽ ἀσύνετον εὑρών.

Ἀντιγόνη

Σφιγγὸς ἀναφέρεις ὄνειδος.
ἄπαγε τὰ πάρος εὐτυχήματ᾽ αὐδῶν.
τάδε σ᾽ ἐπέμενε μέλεα πάθεα
1735φυγάδα πατρίδος ἄπο γενόμενον,
ὦ πάτερ, θανεῖν που.

ποθεινὰ δάκρυα παρὰ φίλαισι παρθένοις
λιποῦσ᾽ ἄπειμι πατρίδος ἀποπρὸ γαίας
ἀπαρθένευτ᾽ ἀλωμένα.
1740φεῦ τὸ χρήσιμον φρενῶν
ἐς πατρός γε συμφορὰς
εὐκλεᾶ με θήσει:
τάλαιν᾽ ἐγὼ σῶν συγγόνου θ᾽ ὑβρισμάτων,
ὃς ἐκ δόμων νέκυς ἄθαπτος οἴχεται
1745μέλεος, ὅν, εἴ με καὶ θανεῖν, πάτερ, χρεών,
σκότια γᾷ καλύψω.

Οἰδίπους

πρὸς ἥλικας φάνηθι σάς.

Ἀντιγόνη

ἅλις ὀδυρμάτων ἐμῶν.

Οἰδίπους

σὺ δ᾽ ἀμφὶ βωμίους λιτὰς —

Ἀντιγόνη

1750κόρον ἔχουσ᾽ ἐμῶν κακῶν.

Οἰδίπους

ἴθ᾽ ἀλλὰ Βρόμιος ἵνα τε σηκὸς
ἄβατος ὄρεσι μαινάδων.

Ἀντιγόνη

Καδμείαν ᾧ νεβρίδα
στολιδωσαμένα ποτ᾽ ἐγὼ Σεμέλας
θίασον ἱερὸν ὄρεσιν ἀνεχόρευσα,
χάριν ἀχάριτον ἐς θεοὺς διδοῦσα;