Euripides, Suppliants
Gilbert Murray, Ed.

Ἄδραστος

ὦ καλλίνικε γῆς Ἀθηναίων ἄναξ,
Θησεῦ, σὸς ἱκέτης καὶ πόλεως ἥκω σέθεν.

Θησεύς

115τί χρῆμα θηρῶν καὶ τίνος χρείαν ἔχων;

Ἄδραστος

οἶσθ᾽ ἣν στρατείαν ἐστράτευσ᾽ ὀλεθρίαν.

Θησεύς

οὐ γάρ τι σιγῇ διεπέρασας Ἑλλάδα.

Ἄδραστος

ἐνταῦθ᾽ ἀπώλεσ᾽ ἄνδρας Ἀργείων ἄκρους.

Θησεύς

τοιαῦθ᾽ ὁ τλήμων πόλεμος ἐξεργάζεται.

Ἄδραστος

120τούτους θανόντας ἦλθον ἐξαιτῶν πόλιν.

Θησεύς

κήρυξιν Ἑρμοῦ πίσυνος, ὡς θάψῃς νεκρούς;

Ἄδραστος

κἄπειτά γ᾽ οἱ κτανόντες οὐκ ἐῶσί με.

Θησεύς

τί γὰρ λέγουσιν, ὅσια χρῄζοντος σέθεν;

Ἄδραστος

τί δ᾽; εὐτυχοῦντες οὐκ ἐπίστανται φέρειν.

Θησεύς

125ξύμβουλον οὖν μ᾽ ἐπῆλθες; ἢ τίνος χάριν;

Ἄδραστος

κομίσαι σε, Θησεῦ, παῖδας Ἀργείων θέλων.

Θησεύς

τὸ δ᾽ Ἄργος ἡμῖν ποῦ 'στιν; ἢ κόμποι μάτην;

Ἄδραστος

σφαλέντες οἰχόμεσθα. πρὸς σὲ δ᾽ ἥκομεν.

Θησεύς

ἰδίᾳ δοκῆσάν σοι τόδ᾽ ἢ πάσῃ πόλει;

Ἄδραστος

130πάντες σ᾽ ἱκνοῦνται Δαναΐδαι θάψαι νεκρούς.

Θησεύς

ἐκ τοῦ δ᾽ ἐλαύνεις ἑπτὰ πρὸς Θήβας λόχους;

Ἄδραστος

δισσοῖσι γαμβροῖς τήνδε πορσύνων χάριν.

Θησεύς

τῷ δ᾽ ἐξέδωκας παῖδας Ἀργείων σέθεν;

Ἄδραστος

οὐκ ἐγγενῆ συνῆψα κηδείαν δόμοις.

Θησεύς

135ἀλλὰ ξένοις ἔδωκας Ἀργείας κόρας;

Ἄδραστος

Τυδεῖ γε Πολυνείκει τε τῷ Θηβαιγενεῖ.

Θησεύς

τίν᾽ εἰς ἔρωτα τῆσδε κηδείας μολών;

Ἄδραστος

Φοίβου μ᾽ ὑπῆλθε δυστόπαστ᾽ αἰνίγματα.

Θησεύς

τί δ᾽ εἶπ᾽ Ἀπόλλων παρθένοις κραίνων γάμον;

Ἄδραστος

140κάπρῳ με δοῦναι καὶ λέοντι παῖδ᾽ ἐμώ.

Θησεύς

σὺ δ᾽ ἐξελίσσεις πῶς θεοῦ θεσπίσματα;

Ἄδραστος

ἐλθόντε φυγάδε νυκτὸς εἰς ἐμὰς πύλας —

Θησεύς

τίς καὶ τίς; εἰπέ: δύο γὰρ ἐξαυδᾷς ἅμα.

Ἄδραστος

Τυδεὺς μάχην ξυνῆψε Πολυνείκης θ᾽ ἅμα.

Θησεύς

145ἦ τοῖσδ᾽ ἔδωκας θηρσὶν ὣς κόρας σέθεν;

Ἄδραστος

μάχην γε δισσοῖν κνωδάλοιν ἀπεικάσας.

Θησεύς

ἦλθον δὲ δὴ πῶς πατρίδος ἐκλιπόνθ᾽ ὅρους;

Ἄδραστος

Τυδεὺς μὲν αἷμα συγγενὲς φεύγων χθονός.

Θησεύς

ὁ δ᾽ Οἰδίπου τί, τίνι τρόπῳ Θήβας λιπών;

Ἄδραστος

150ἀραῖς πατρῴαις, μὴ κασίγνητον κτάνοι.

Θησεύς

σοφήν γ᾽ ἔλεξας τήνδ᾽ ἑκούσιον φυγήν.

Ἄδραστος

ἀλλ᾽ οἱ μένοντες τοὺς ἀπόντας ἠδίκουν.

Θησεύς

οὔ πού σφ᾽ ἀδελφὸς χρημάτων νοσφίζεται;

Ἄδραστος

ταύτῃ δικάζων ἦλθον: εἶτ᾽ ἀπωλόμην.

Θησεύς

155μάντεις δ᾽ ἐπῆλθες ἐμπύρων τ᾽ εἶδες φλόγα;

Ἄδραστος

οἴμοι; διώκεις μ᾽ ᾗ μάλιστ᾽ ἐγὼ 'σφάλην.

Θησεύς

οὐκ ἦλθες, ὡς ἔοικεν, εὐνοίᾳ θεῶν.

Ἄδραστος

τὸ δὲ πλέον, ἦλθον Ἀμφιάρεώ γε πρὸς βίαν.

Θησεύς

οὕτω τὸ θεῖον ῥᾳδίως ἀπεστράφης;

Ἄδραστος

160νέων γὰρ ἀνδρῶν θόρυβος ἐξέπλησσέ με.

Θησεύς

εὐψυχίαν ἔσπευσας ἀντ᾽ εὐβουλίας.