Κυνίσκας Ἔρως ἢ Θυώνιχος.
Αἰσχίνηςχαίρειν πολλὰ τὸν ἄνδρα Θυώνιχον. Θυώνιχος
ἀλλὰ τὺ ταὐτά,
Αἰσχίνα. Αἰσχίνης
ὡς χρόνιος. Θυώνιχος
χρόνιος; τί δέ τοι τὸ μέλημα; Αἰσχίνης
πράσσομες οὐχ ὡς λῷστα Θυώνιχε. Θυώνιχος
ταῦτ᾽ ἄρα λεπτός,
χὡ μύσταξ πολὺς οὗτος, ἀυσταλέοι δὲ κίκιννοι.
τοιοῦτος πρώαν τις ἀφίκετο Πυθαγορικτάς,
ὠχρὸς κἀνυπόδητος: ᾿Αθηναῖος δ᾽ ἔφατ᾽ ἦμεν.
ἤρατο μὰν καὶ τῆνος, ἐμὶν δοκεῖ, ὀπτῶ ἀλεύρω. Αἰσχίνης
παίσδεις ὦγάθ᾽ ἔχων: ἐμὲ δ᾽ ἁ χαρίεσσα Κυνίσκα
ὑβρίσδει: λασῶ δὲ μανείς ποκα, θρὶξ ἀνὰ μέσσον. Θυώνιχος
10τοιοῦτος μὲν ἀεὶ τὺ φίλ᾽ Αἰσχίνα, ἁσυχᾷ ὀξύς,
πάντ᾽ ἐθέλων κατὰ καιρόν: ὅμως δ᾽ εἶπον, τί τὸ καινόν. Αἰσχίνης
ὡργεῖος κἠγὼ καὶ ὁ Θεσσαλὸς ἱπποδιώκτας
̂̓Απις καὶ Κλεύνικος ἐπίνομες ὁ στρατιώτας
ἐν χώρῳ παρ᾽ ἐμίν. δύο μὲν κατέκοψα νεοσσὼς
15θηλάζοντά τε χοῖρον, ἀνῷξα δὲ βίβλινον αὐτοῖς
εὐώδη, τετόρων ἐτέων, σχεδὸν ὡς ἀπὸ λανῶ.
βολβὸς κτεὶς κοχλίας ἐξῃρέθη. ἦς πότος ἁδύς.
ἤδη δὲ προϊόντος, ἔδοξ᾽ ἐπιχεῖσθαι ἄκρατον
ὧτινος ἤθελ᾽ ἕκαστος: ἔδει μόνον ὧτινος εἰπεῖν.
20ἄμμες μὲν φωνεῦντες ἐπίνομες, ὡς ἐδέδοκτο:
ἁ δ᾽ οὐδὲν παρεόντος ἐμεῦ. τίν᾽ ἔχειν με δοκεῖς νοῦν;
‘οὐ φθεγξῇ; λύκον εἶδες:’ ἔπαιξέ τις. ‘῾ς σοφός’ εἶπε,
κἠφᾶπτ᾽: εὐμαρέως κεν ἀπ᾽ αὐτᾶς καὶ λύχνον ἇψας.
ἔστι Λύκος, Λύκος ἐστί, Λάβα τῶ γείτονος υἱός,
25εὐμάκης ἁπαλός, πολλοῖς δοκέων καλὸς ἦμεν.
τούτω τὸν κλύμενον κατετάκετο τῆνον ἔρωτα.
χἁμῖν τοῦτο δι᾽ ὠτὸς ἔγεντό ποθ᾽ ἁσυχᾷ οὑτῶς:
οὐ μὰν ἐξήταξα μάταν εἰς ἄνδρα γενειῶν.
ἤδη δ᾽ ὦν πόσιος τοὶ τέσσαρες ἐν βάθει ἦμες,
30χὡ Λαρισαῖος ‘τὸν ἐμὸν Λύκον’ ᾆδεν ἀπ᾽ ἀρχᾶς,
Θεσσαλικόν τι μέλισμα, κακαὶ φρένες: ἁ δὲ Κυνίσκα
ἔκλαι᾽ ἐξαπίνας θαλερώτερον ἢ παρὰ ματρὶ
παρθένος ἑξαέτης κόλπω ἐπιθυμήσασα.
τᾶμος ἐγώ, τὸν ἴσαις τὺ Θυώνιχε, πὺξ ἐπὶ κόρρας
35ἤλασα, κἄλλαν αὖθις. ἀνειρύσσασα δὲ πέπλως
ἔξω ἀπῴχετο θᾶσσον. ‘ἐμὸν κακόν, οὔ τοι ἀρέσκω;
ἄλλός τοι γλυκίων ὑποκόλπιος; ἄλλον ἰοῖσα
θάλπε φίλον. τήνῳ τὰ σὰ δάκρυα μᾶλα ῥέοντι.’
μάστακα δοῖσα τέκνοισιν ὑπωροφίοισι χελιδὼν
40ἄψορρον ταχινὰ πέτεται βίον ἄλλον ἀγείρειν:
ὠκυτέρα μαλακᾶς ἀπὸ δίφρακος ἔδραμε τήνα
ἰθὺ δι᾽ ἀμφιθύρω καὶ δικλίδος, ᾇ πόδες ἆγον.
αἶνός θην λέγεταί τις: ἔβα τάχα ταῦρος ἀν᾽ ὕλαν.
εἴκατι: ταὶ δ᾽ ὀκτώ, ταὶ δ᾽ ἐννέα, ταὶ δὲ δέκ᾽ ἄλλαι,
45σάμερον ἑνδεκάτα, ποτίθει δύο, καὶ δύο μῆνες,
ἐξ ὧ ἀπ᾽ ἀλλάλων. οὐδ᾽ εἰ Θρᾳκιστὶ κέκαρμαι,
οἶδε. Λύκος νῦν πάντα, Λύκῳ καὶ νυκτὸς ἀνῷκται.
ἄμμες δ᾽ οὔτε λόγω τινὸς ἄξιοι οὔτ᾽ ἀριθμητοί,
δύστηνοι Μεγαρῆες ἀτιμοτάτῃ ἐνὶ μοίρῃ.
50κεἰ μὲν ἀποστέρξαιμι, τὰ πάντά κεν εἰς δέον ἕρποι.
νῦν δὲ πόθεν; μῦς, φαντὶ Θυώνιχε, γεύμεθα πίσσας.
χὥτι τὸ φάρμακόν ἐστιν ἀμηχανέοντος ἔρωτος,
οὐκ οἶδα. πλὰν Σῖμος ὁ τᾶς ᾿Επιχάλκω ἐρασθεὶς
ἐκπλεύσας ὑγιὴς ἐπανῆλθ᾽, ἐμὸς ἁλικιώτας.
55πλευσοῦμαι κἠγὼ διαπόντιος, οὔτε κάκιστος
οὔτε πρᾶτος ἴσως, ὁμαλὸς δέ τις ὁ στρατιώτας. Θυώνιχος
ὤφελε μὰν χωρεῖν κατὰ νοῦν τεόν, ὧν ἐπεθύμεις
Αἰσχίνα. εἰ δ᾽ οὑτῶς ἄρα τοι δοκεῖ ὥστ᾽ ἀποδαμεῖν,
μισθοδότας Πτολεμαῖος ἐλευθέρῳ οἷος ἄριστος, Αἰσχίνης
60τἄλλα δ᾽ ἀνὴρ ποῖός τις ἐλευθέρῳ οἷος ἄριστος; Θυώνιχος
εὐγνώμων, φιλόμουσος, ἐρωτικός, εἰς ἄκρον ἁδύς,
εἰδὼς τὸν φιλέοντα, τὸν οὐ φιλέοντ᾽ ἔτι μᾶλλον,
πολλοῖς πολλὰ διδούς, αἰτεύμενος οὐκ ἀνανεύων
οἷα χρὴ βασιλῆ᾽: αἰτεῖν δὲ δεῖ οὐκ ἐπὶ παντὶ
65Αἰσχίνα. ὥστ᾽ εἴ τοι κατὰ δεξιὸν ὦμον ἀρέσκει
λῶπος ἄκρον περονᾶσθαι, ἐπ᾽ ἀμφοτέροις δὲ βεβακὼς
τολμασεῖς ἐπιόντα μένειν θρασὺν ἀσπιδιώταν,
ᾇ τάχος εἰς Αἴγυπτον. ἀπὸ κροτάφων πελόμεσθα
πάντες γηραλέοι, καὶ ἐπισχερὼ ἐς γένυν ἕρπει
70λευκαίνων ὁ χρόνος: ποιεῖν τι δεῖ, ἇς γόνυ χλωρόν.
